Życie
Święty Piotr Tomasz to nie tylko postać historyczna i doskonale poświadczona, ale także istotna dla historii europejskiej XIV wieku – prawdziwa chluba karmelitów. Przyszedł na świat ok. 1305 roku. Mając już lat 21, wstąpił do karmelitów, gdzie – choć pochodził z ubogiej rodziny – szybko dał się poznać jako człowiek bogaty duchowo, rozmodlony i cnotliwy oraz obdarzony błyskotliwym intelektem. Święcenia kapłańskie przyjął w 1332 roku. Posłany na studia do Bordeaux i Paryża wrócił z doktoratem z teologii. W 1345 roku został ustanowiony prokuratorem karmelitów przy kurii papieskiej w Awinionie. Zrobił tak duże wrażenie, że papież mianował go teologiem papieskim. Jako subtelny uczony był jednocześnie kaznodzieją poszukiwanym i chętnie słuchanym, nie tylko dla swej wiedzy i talentu krasomówczego, ale jeszcze bardziej dla przedziwnej umiejętności pobudzania serc ludzkich do zgody i pojednania. Wiedząc o tym, papież mianował go w 1353 roku swoim legatem do Wenecji i Genui dla zaprowadzenia między nimi pokoju. Wkrótce został biskupem i otrzymywał coraz bardziej odpowiedzialne zadania. Jego misja dyplomatyczna na Bałkanach doprowadziła go ostatecznie do Konstantynopola, gdzie podjął się misji pojednania cesarza bizantyńskiego z papieżem i próbował odnowić jedność między Kościołem na Wschodzie i Zachodzie. W 1359 roku papież mianował go łacińskim patriarchą Konstantynopola i legatem na cały Wschód. Ostatnim wysiłkiem politycznym była organizacja krucjaty, która miała odbić z rąk muzułmańskich najpierw Aleksandrię w Egipcie, a ostatecznie Ziemię Świętą. Przygotowanie krucjaty wymusiła na nim podróż między Italią, Grecją, Cyprem i Egiptem. W tym okresie (1364 r.) stał się, przy okazji pobytu w Bolonii, współzałożycielem wydziału teologicznego na tamtejszym uniwersytecie. Kiedy w 1365 roku krucjata doszła do skutku, został ranny podczas oblężenia Aleksandrii. Rana spowodowała rozmaite powikłania, dlatego zdecydowano się przewieźć go na Cypr. Po dłuższej chorobie zmarł na początku stycznia 1366 roku w Famaguście. Kazał się pochować w wejściu do karmelitańskiego kościoła pod prostą płytą nagrobną, ale ponieważ szybko zaczęły się tam dziać za jego wstawiennictwem różne cuda, otwarto grób i znaleziono jego ciało nietknięte.
/Źródło: ks. Marcin Puziak, Święci ze stall katedry bydgoskiej, Kraków 2021, s. 115-117/
Modlitwa
Boże, Ty napełniłeś świętego Piotra Tomasza, biskupa, gorliwością ducha w umacnianiu pokoju i jedności wśród chrześcijan, † spraw, abyśmy za jego przykładem i wstawiennictwem dawali świadectwo nieskażonej wiary * i z ufnością dążyli do więzi pokoju. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Czytania
Ef 2,13-22; Ps 122(121),1-3.4-5.6-7.8-9; J 10,11-16