Refleksja nad Liturgią Słowa
16-23 stycznia 2022 r.
II tydzień okresu zwykłego – Rok C
Poniedziałek drugiego tygodnia okresu zwykłego
1 Sm 15,16-23; Ps 50(49),8-9.16b-17.21 i 23; Mk 2,18-22
W dzisiejszym pierwszym czytaniu dowiadujemy się, że król Izraela Saul zawiódł oczekiwania Pana, jak zresztą zostało to przewidziane przez Samuela. Saul nie słuchał z uwagą głosu Boga i w rezultacie nie wypełnił dokładnie Jego poleceń w bitwie przeciw Amalekitom, dlatego też Bóg odrzucił go jako króla Izraela. Psalm podejmuje na nowo temat Bożego niezadowolenia z Saula podkreślając, że same ofiary są niewystarczające – miłość Bożego prawa oraz słowa zawsze powinna towarzyszyć ofiarom składanym Panu. W dzisiejszej perykopie ewangelicznej faryzeusze i uczniowie pytają się Jezusa, dlaczego Jego uczniowie nie zachowują postu. Poproszony o odpowiedź Jezus wyjaśnia, że goście weselni nie poszczą dopóki pan młody jest z nimi. My również jesteśmy wezwani do miłowania Bożego prawa i do postępowania zgodnego z jego wskazaniami. Powinniśmy również pamiętać, że Jezus jest zawsze z nami we wszystkim co robimy.
Wtorek drugiego tygodnia okresu zwykłego
1 Sm 16,1-13; Ps 89(88),20.21-22.27-28; Mk 2,23-28
Odrzuciwszy Saula, Bóg wysyła swego proroka, aby odnalazł nowego króla nad Izraelem. Ponieważ jednak lud nie chce stracić swojego pierwszego króla, Saul nadal piastuje swój urząd. Samuel udaje się do Jessego i pośród jego synów namaszcza Dawida na przyszłego króla nad swoim ludem. Poprzez ten akt Bóg na nowo pokazuje, że nie wydaje sądów wedle ludzkich standardów, lecz wybiera tych, którzy wydają się po ludzku być niezdatnymi do piastowania wysokich stanowisk. Boży Duch spoczywa na Dawidzie, który rozpocznie swoje rządy, kiedy nadejdzie właściwy czas. W dzisiejszej perykopie ewangelicznej widzimy Jezusa, który ponownie jest zmuszony odpowiadać za czyny swoich uczniów. Tym razem zostaje zapytany dlaczego Jego uczniowie zrywają kłosy w szabat co jest niezgodne z prawem. W odpowiedzi Jezus rzekł, że To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zmartwychwstały Pan uczynił szabat dniem świętym, który jednoczy wszystkich Jego wyznawców. Jest to dzień świętowania wolności, która została nam ofiarowana dzięki ofierze złożonej z samego siebie przez Chrystusa.
Środa drugiego tygodnia okresu zwykłego
1 Sm 17,32-33.37.40-51; Ps 144(143),1b-2.9-10; Mk 3,1-6
W dzisiejszym pierwszym czytaniu widzimy wojska Saula, które walczyły z Filistynami lecz nie były w stanie ich pokonać w bitwie stoczonej niedaleko Betlejem w XI wieku przed Chrystusem. Po pewnym czasie na pole bitwy przybył Dawid, który w nierównej walce pokonał potężnego Goliata. Dawid mógł zwyciężyć w tej nierównej walce ponieważ łaska Pana spoczywała nad nim oraz ponieważ dokonał tego czynu w imię swego Boga. Psalm chwali Pana za pomoc udzieloną Jego słudze w walce. Perykopa ewangeliczna kontynuuje wczorajszy temat świętowania szabatu. Dzisiaj Chrystus uzdrawia człowieka pomimo zakazu wykonywania jakiejkolwiek pracy w ten dzień. Pomimo tego, że Jezus uczynił dobrze i uzdrowił człowieka potrzebującego Jego pomocy faryzeusze postanawiają Go zgładzić.
Czwartek drugiego tygodnia okresu zwykłego
1 Sm 18,6-9;19,1-7; Ps 56(55),2-3.9-10.12-13; Mk 3,7-12
Dzisiejsze pierwsze czytanie ukazuje króla Saula, który zazdrościł wielkiej popularności jaką Dawid cieszył się wśród ludu. Z tego też powodu Saul szukał sposobu pozbycia się tej niewygodnej osoby już na zawsze. Syn króla Saula Jonatan wstawił się jednak za Dawidem, co doprowadziło do chwilowej zgody pomiędzy nimi. Dzisiejsza ewangelia opowiada o wielkim rozgłosie jakim Jezus cieszył się gdziekolwiek się udał oraz o licznych przypadkach uzdrowień jakich dokonał. Wyrzucając złe duchy Chrystus nie pozwalał, aby ujawniały kim On naprawdę jest, gdyż Jego czas jeszcze nie nadszedł. Ludzie nie byli jeszcze gotowi, aby usłyszeć prawdę o tym, że jest prawdziwym Synem Bożym. My również wiemy, kim naprawdę jest Jezus Chrystus, czy jednak zawsze przyznajemy się do Niego i czy zawsze żyjemy według wskazań zawartych w Jego Ewangelii.
Piątek drugiego tygodnia okresu zwykłego
1 Sm 24,3-21; Ps 57(56),2.3-4.6 i 11; Mk 3,13-19
W pierwszym czytaniu z Księgi Samuela widzimy Saula który ponownie poszukuje Dawida chcąc go zabić, gdyż słyszał pogłoski, że ten ostatni chce wyrządzić mu krzywdę. Uciekając przed gniewem króla, Dawid schronił się w jaskini, w której przez krótką chwilę zatrzymał się również Saul. Dawid mógł zabić króla jednak nie skorzystał z tej okazji a to nieoczekiwane spotkanie wykorzystał do tego, aby po raz kolejny pogodzić się ze swoim prześladowcą. Dzisiejsza ewangelia opowiada o wyborze dwunastu apostołów, którzy od tej pory już zawsze będą towarzyszyć Jezusowi oraz uzdrawiać i nauczać w Jego imieniu. Również i nam została powierzona misja głoszenia Królestwa Bożego, którą możemy realizować poprzez nasze słowa i czyny.
Sobota drugiego tygodnia okresu zwykłego
2 Sm 1,1-4.11-12.19.23-27; Ps 80(79),2 i 3b.5-7; Mk 3,20-21
Dzisiaj rozpoczynamy lekturę Drugiej Księgi Samuela, w której czytamy o wielkiej bitwie jaka rozgorzała pomiędzy wojskami filistyńskimi a izraelskimi. Saul oraz Jonatan zginęli w tej bitwie. Usłyszawszy o tym Dawid opłakiwał ich śmierć, co jest bardzo podkreślane w naszym tekście. Po tej bitwie Dawid stał się królem Izraela oraz jedną z najbardziej znanych i lubianych postaci w historii Narody Wybranego. Dzisiejsza perykopa ewangeliczna jest jedną z najkrótszych i najbardziej niezwykłych fragmentów Pisma Świętego. Opowiada ona o tak wielkim tłumie ludzi, który zgromadził się wokół Jezusa, że nie mógł się posilić On i Jego uczniowie. Gdy usłyszeli o tym Jego bliscy wybrali się, aby Go powstrzymać, mówiono bowiem, że odszedł od zmysłów. W taki właśnie sposób Marek opisywał zazwyczaj postawę ludzi, którzy nie zawsze popierali Jezusa i nie zawsze wierzyli w Niego i w Jego Ewangelię, a często okazywali się Jego wrogami. Orędzie Chrystusa, w którym na przykład poleca on swoim naśladowcom kochać wszystkich i dobrze czynić nawet ich wrogom jest tak trudne do wypełnienia, że czasem wydaje się ono zupełnie niemożliwe do zrealizowania. Nawet dzisiaj niektórzy chrześcijanie określani są w ten sposób z powodu głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu, którą nakazał Jezus w Ewangelii.
Niedziela trzeciego tygodnia okresu zwykłego – C
Ne 8,2-4a.5-6.8-10; Ps 19(18),8-9.10 i 15; 1 Kor 12,12-30 albo 1 Kor 12,12-14.27; Łk 1,1-4; 4,14-21
Pierwsze czytanie dzisiejszej liturgii słowa z Księgi Nehemiasza opowiada o Ezdraszu, który czytał księgę Prawa zgromadzonym na święcie Namiotów Izraelitom, aby poznawszy jej treść, nauczyli się wiernie służyć swemu Bogu. Psalm responsoryjny dodaje, że: Prawo Pana doskonałe – pokrzepia ducha. W dzisiejszej perykopie ewangelicznej św. Łukasz objaśnia cel jakim kierował się pisząc Ewangelię, po czym powiada, że Jezus głosił Dobrą Nowinę w swoim rodzinnym Nazarecie. Kiedy Chrystus udał się do synagogi, przeczytał fragment Księgi Izajasza mówiący o posłańcu namaszczonym przez Ducha Świętego, który ma nieść dobrą nowinę ubogim i wolność więźniom. Jezus podkreślił, że słowa, które odczytał, już się spełniły. Chrystus został posłany, aby głosić Ewangelię wszystkim ludziom na całym świecie i to zadanie powierzył również nam swoim naśladowcom. Misję tę powinniśmy wypełniać, układając nasze życie wedle wskazań prawa Bożego, które znajdujemy w Piśmie Świętym.
W drugim czytaniu św. Paweł objaśnia, że uczniów Chrystusa można porównać do części, które tworzą jeden organizm – Mistyczne Ciało Chrystusa. Jak w ciele człowieka wszystkie jego części muszą pracować harmonijnie, aby mogło ono właściwie funkcjonować, tak i w tym przypadku: Kościół będzie wzrastał i napełniał się obecnością Chrystusa, jeśli wszyscy wspólnie się do tego przyczynimy.