Refleksja nad Liturgią Słowa 

3-9 stycznia 2022 r. 

Okres Narodzenia Pańskiego 

Poniedziałek, 3 stycznia przed Objawieniem Pańskim 

1 J 2,29-3,6; Ps 98(97),1bcde.3c-4.5-6; J 1,29-34 

 

W dzisiejszym pierwszym czytaniu św. Jan przypomina nam, że ci, którzy znają Boga nie popełniają żadnych niegodziwych czynów tak długo jak prowadzą swoje życie zgodnie z wolą Bożą przez co stają się Jego dziećmi. Tytuł „Syn Boży” był zarezerwowany w czasach Starego Testamentu dla tych, którzy żyli sprawiedliwie w oczach Bożych. Święty Jan wzywa nas dzisiaj, abyśmy postępowali w sposób godny Synów i Córek Bożych, którymi jesteśmy. W dzisiejszym fragmencie Ewangelii Jan Chrzciciel  daje świadectwo o Jezusie mówiąc do swoich uczniów, że prawdziwie jest On Synem Bożym, który jest napełniony Duchem Świętym. Czytania dzisiejszej liturgii słowa zachęcają nas do tego, abyśmy odnowili nasze zawierzenie Bogu i zawsze świadczyli o Nim przed innymi ludźmi. 

 

Wtorek, 4 stycznia przed Objawieniem Pańskim 

1 J 3,7-10; Ps 98(97),1bcde.7-8.9; J 1,35-42 

 

W dzisiejszym pierwszym czytaniu św. Jan przypomina nam, że nie można pogodzić życia naznaczonego grzechem z miłością jaką Bóg ma dla nas. Jesteśmy dziećmi Boga i dlatego nie powinniśmy popełniać grzechów jeśli zalążki prawdy i Duch Boży są w nas. W dzisiejszej perykopie ewangelicznej znajdujemy opis spotkania Andrzeja z Jezusem, o którym opowiedział swojemu bratu Piotrowi, wyznając że znalazł Mesjasza. W naszym życiu wielokrotnie słyszeliśmy o Jezusie, kiedy jednak ostatnim razem świadczyliśmy o Nim naszymi słowami i postępowaniem? 

 

Środa, 5 stycznia przed Objawieniem Pańskim 

1 J 3,11-21; Ps 100(99),2-3.4-5; J 1,43-51 

 

Święty Jan w dalszym ciągu wzywa nas do życia zgodnego z wolą Bożą i miłowania naszych bliźnich przez ukazanie nam na przykładzie historii Kaina i Abla czym ona nie jest. Dla św. Jana oznaki nienawiści okazywane naszym bliźnim odzwierciedlają zabicie Abla przez jego brata Kaina. Nasza miłość nie powinna ograniczyć się tylko do słów, lecz powinna znaleźć swój wyraz w naszym postępowaniu. W dzisiejszej perykopie ewangelicznej widzimy Jezusa powołującego na swoich apostołów Filipa i Natanaela. My również jesteśmy dzisiaj wzywani do dawania świadectwa o Jezusie i jego Królestwie poprzez naszą czynną miłość bliźniego niezależnie od tego co może nas spotkać z ich strony. 

 

Czwartek: Uroczystość Objawienia Pańskiego 

Iz 60,1-6; Ps 72(71),1b-2.7-8.10-11.12-13; Ef 3,2-3a.5-6; Mt 2,1-12 

 

Dzisiejsza Uroczystość Objawienia Pańskiego upamiętnia pierwsze ukazanie się Dziecięcia Jezus światu, który jest reprezentowany w osobach trzech króli. Pierwsze czytanie z Księgi Izajasza opowiada o chwale Pańskiej, która stała się widzialna i o wielkiej radości jaką to wywołało w świecie. Psalm kontynuuje ten temat podkreślając, że wszyscy ludzie będą czcić i wychwalać Boga. W swoim liście św. Paweł mówi Efezjanom, że Boże zbawienie przez Jezusa Chrystusa zostało objawione wszystkim ludziom na całym świecie. Ewangelia według św. Mateusza opowiada o trzech mędrcach, którzy przybyli do Betlejem, aby oddać Chrystusowi pokłon i złożyć mu dary. Mędrcy ci reprezentują wszystkich ludzi, zarówno tych, którzy należą do Narodu Wybranego jak i pogan. Pomimo tego, że nie możemy ofiarować Jezusowi darów w taki sposób w jaki zrobili to mędrcy, gdyż Chrystus nie jest z nami fizycznie obecny, to jednak możemy mu złożyć dar naszej wiary oraz naszego świadectwa życia Jego Ewangelią. 

 

Piątek, 7 stycznia po Objawieniu Pańskim 

1 J 3,22-4,6; Ps 2,7-8.10-12a; Mt 4,12-17.23-25 

 

Święty Jan w dzisiejszym pierwszym czytaniu przypomina nam, że ci, którzy zachowują przykazania, wierzą w Chrystusa, oraz miłują się nawzajem trwają w Bogu, a Bóg trwa w nich. Ostrzega on jednak swoich uczniów przed fałszywymi prorokami, którzy zniekształcali Ewangelię Chrystusa. Jednym ze znaków, który pozwala rozpoznać prawdziwego proroka lub chrześcijanina jest wiara w przyjście Jezusa Chrystusa – prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka – w ciele na ten świat. Czytanie to przypomina nam, że prawdy naszej wiary są często niezrozumiałe dla współczesnego świata. Pomimo tego, powinniśmy umieć ją obronić przed fałszywymi prorokami, którzy przychodzą do nas używając języka, który ludzie chcą słyszeć, a który często jest sprzeczny z tym kim Chrystus był oraz co uczył i czynił. W swojej Ewangelii św. Mateusz opisuje początek publicznej działalności Chrystusa po aresztowaniu Jana Chrzciciela. Wieść o Jego działalności bardzo szybko rozprzestrzeniła po całej Syrii, co spowodowało, że przynoszono do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. 

 

Sobota, 8 stycznia po Objawieniu Pańskim 

1 J 4,7-10; Ps 72(71),1b-2.3-4b.7-8; Mk 6,34-44 

 

W dzisiejszym pierwszym czytaniu św. Jan przypomina nam o wielkiej miłości Boga, która nieskończenie przewyższa naszą miłość. Apostoł nie tylko oznajmia nam, że Bóg nas kocha, ale przede wszystkim podkreśla, że Bóg jest miłością i że ta miłość jest najwyraźniej uwidoczniona w przyjęciu przez Chrystusa śmierci dla naszego zbawienia. W ewangelicznym tekście św. Marka Jezus dokonuje cudu rozmnożenia pięciu chlebów i dwóch ryb. To wydarzenie najlepiej ukazuje troskę Chrystusa o tych ludzi, którzy poszli za Nim i przez cały dzień słuchali Jego słów. Dla Marka ten cud potwierdza również fakt, że Jezus jest wielkim prorokiem, który został wybrany przez Boga, aby nieść ludziom Dobrą Nowinę o zbawieniu. Dzisiejsze czytania zachęcają nas do tego, abyśmy pogłębili naszą miłość do Boga i poświęcili się słuchaniu i rozważaniu Jego Słowa tak samo jak ci ludzie, którzy przez cały dzień słuchali Jezusa. 

 

W Zakonie Karmelitów: 

 

Sobota: Święto św. Piotra Tomasza, biskupa 

Ef 2,13-22; Ps 122(121),1-3.4-5.6-7.8-9; J 10,11-16 

 

Dzisiaj w Zakonie Karmelitańskim przeżywamy święto św. Piotra Tomasza, biskupa. Piotr Tomasz urodził się około 1305 roku w Périgord we Francji. Pochodził z ubogiej rodziny. Jako dwudziestoletni młodzieniec wstąpił do Zakonu Karmelitańskiego. W roku 1345 został wybrany na prokuratora generalnego przy kurii papieskiej w Awinionie i odtąd jego życie związało się z działalnością Stolicy Apostolskiej. W roku 1354 Innocenty IV mianował go biskupem diecezji Patti i Liparii w Królestwie Sycylii. Był wielokrotnie wysłannikiem papieskim dla umacniania pokoju i unii Kościołów Wschodnich. Przeniesiony na biskupstwo w Coron na Peloponezie, pełnił obowiązki legata papieskiego dla Wschodu. W 1363 roku został arcybiskupem Krety, a rok później łacińskim patriarchą Konstantynopola. Zasłynął jako apostoł jedności Kościoła. Zmarł w Farmaguście na Cyprze 6 stycznia 1366 roku. Jego kult ostatecznie zatwierdził papież Urban VII w roku 1628. 

 

(źródło: Mszał Zakonu Karmelitów Bosych z czytaniami, rozważaniami 

i modlitwą wiernych, Kraków 2002, s. 96)

 

W czytaniu z Listu do Efezjan, które zostało przeznaczone na dzisiejsze święto, autor podkreśla, że podziały pomiędzy Żydami a poganami zostały raz na zawsze usunięte przez Jezusa Chrystusa, dzięki czemu zarówno Żydzi jak i poganie są teraz w oczach Boga jednym ludem, zbudowanym na fundamentach Apostołów z Jezusem Chrystusem jako kamieniem węgielnym. Mistrz z Nazaretu powinien stać się również kamieniem węgielnym, na którym opiera się życie każdego chrześcijanina. W ewangelicznym tekście św. Jana Jezus porównuje samego siebie do Dobrego Pasterza, który troszczy się o każdego z nas, co ukazuje niewyobrażalną głębię Jego miłości. To właśnie dzięki niej Jezus oddał swoje życie za każdego człowieka, abyśmy mogli pojednać się z Bogiem i osiągnęli życie wieczne. Zły pasterz w ogóle nie troszczy się o owce znajdujące się pod jego opieką, ponieważ nie są jego i nie czuje się za nie w najmniejszym stopniu odpowiedzialny. Gdy pojawia się jakieś niebezpieczeństwo zaraz ucieka, zostawiając je samym sobie. Jezus natomiast szczerze troszczy się o owce powierzone Jego pieczy, pragnąc z całego serca, aby osiągnęły cel swojej życiowej wędrówki. 

 

Niedziela: Święto Chrztu Pańskiego 

Iz 40,1-5.9-11; Ps 104(103),1-2a.3b-4.24-25.27-28.29b-30; Tt 2,11-14; 3,4-7; Łk 3,15-16.21-22 

 

Dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi Izajasza może być zrozumiane jako wezwanie skierowane do Narodu Wybranego, aby powstał z klęczek i cieszył się, gdyż czas jego wyzwolenia jest już bardzo bliski. Pan przyszedł do Swojego ludu i zgromadził go tak, jak pasterz gromadzi swoje owce. Fragment Ewangelii opowiada o chrzcie Chrystusa w Jordanie według relacji św. Łukasza. W tekście tym Bóg Ojciec daje świadectwo o Swoim Synu mówiąc, że jest On umiłowany i ma w Nim upodobanie. W drugim czytaniu św. Paweł podkreśla, że Chrystus wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić lud wybrany sobie na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków. Warto na tym miejscu podkreślić, że Jezus stał się ofiarą przebłagalną dla naszego zbawienia, gdyż do tego stopnia nas umiłował, a my nie uczyniliśmy nic, aby na to zasłużyć. Dziękując Bogu za Jego niewyobrażalnie wielką miłość, jaką nas obdarzył, powinniśmy dobrze wykorzystać czas dany nam przez Pana, oczekując jednocześnie Jego powtórnego przyjścia w chwale. Podczas naszego chrztu w szczególny sposób staliśmy się ludźmi wybranymi przez Boga, a żyjąc wskazówkami Pawła z drugiego czytania, pomożemy nieść chwałę Chrystusa całemu światu.