Refleksja nad Liturgią Słowa 

27 grudnia 2021 r. – 2 stycznia 2022 r. 

Okres Narodzenia Pańskiego 

 

Poniedziałek, 27 grudnia: Święto św. Jana, Apostoła i Ewangelisty 

1 J 1,1-4; Ps 97(96),1-2.5-6.11-12; J 20,2-8 

 

Dzisiaj przeżywamy Święto św. Jana, Apostoła i Ewangelisty. Święty Jan był umiłowanym uczniem Pana Jezusa. Był świadkiem przemienienia Pańskiego i konania w Ogrodzie Oliwnym. Podczas Ostatniej Wieczerzy spoczął na piersi Zbawiciela. Umierając na Krzyżu, Pan Jezus oddał mu w opiekę swoją Matkę. Święty Jan napisał trzy Listy apostolskie, Apokalipsę i Ewangelię. Zgodnie z zapowiedzią Pana Jezusa św. Jan umarł śmiercią naturalną w późnej starości. Ewangelia wg św. Jana, która uzupełnia pozostałe, zawiera najgłębszy wykład tajemnic Bożych. W Kościele wschodnim św. Janowi nadano tytuł teologa. W ikonografii chrześcijańskiej symbolem jego jest orzeł. 

 

/Źródło: Mszalik z czytaniami na cały rok (Poznań 2014) s. 586/

 

W dzisiejszym pierwszym czytaniu św. Jan poświadcza, że wszystko co powiedział o Jezusie, Jego słowach i czynach, jest prawdą. Powodem napisania Ewangelii i Listów była jego chęć podzielenia się z innymi ludźmi jego przyjaźnią z Bogiem. W przypadającym na dzisiaj fragmencie Ewangelii według św. Jana Piotr i Jana udają się do grobu, w którym złożono ciało Jezusa, aby sprawdzić czy jest on pusty. Jan przybiegł tam pierwszy, ale zatrzymał się u wejścia do grobu, aby jako pierwszego wpuścić do środka Piotra. Wewnątrz grobu oboje mają okazję, aby się przekonać, że Chrystus naprawdę zmartwychwstał oraz uwierzyć we wszystko co Jezus powiedział i uczynił. Święty Jan zachęca nas dzisiaj, abyśmy pogłębili swoją wiarę w Boga poprzez jego świadectwo o Jezusie Chrystusie. 

 

Wtorek, 28 grudnia: Święto Świętych Młodzianków Męczenników 

1 J 1,5-2,2; 124(123),2-3.4-5.7-8; Mt 2,13-18 

 

Od połowy VI wieku Kościół obchodzi w okresie Narodzenia Pańskiego pamiątkę śmierci dzieci betlejemskich, zamordowanych z rozkazu Heroda. Święci Młodziankowie stanowią pierwociny zbawczego dzieła zapoczątkowanego przyjściem Chrystusa na ziemię. Oddając życie za Jezusa, otrzymali chrzest krwi i zasłużyli sobie u Boga na podwójną aureolę dziewictwa i męczeństwa. 

 

/Źródło: Mszalik z czytaniami na cały rok (Poznań 2014) s. 587/

 

W dzisiejszym pierwszym czytaniu Jan zachęca nas, abyśmy stali się dziećmi światłości i zawsze czynili to co jest sprawiedliwe i dobre w oczach Bożych. Jeśli nawet zbłądzimy, nasz Pan będzie naszym obrońcą i pomoże nam wrócić do jedności z Bogiem. Fragment Ewangelii według św. Mateusza opowiada o ucieczce do Egiptu rodziny Jezusa oraz o zamordowaniu dzieci do lat dwóch przez siepaczy króla Heroda, który w ten sposób chciał zabezpieczyć swoje panowanie. Niewinne dzieci oddały swoje życie, aby Chrystus mógł żyć. To wydarzenie przypomina nam o obecności i potędze sił ciemności na tym świecie. Jesteśmy wezwani do pogłębienia naszej wiary w Boga i do całkowitego zawierzenia Jego woli. 

 

Środa, 29 grudnia: Piąty dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego 

1 J 2,3-11; Ps 96(95),1-2.3 i 5b i 6; Łk 2,22-35 

 

W pierwszym czytaniu św. Jan przypomina nam o przykazaniu miłości bliźniego. Ta miłość powinna mieć charakter „samo-ofiarowania się”, tak jak miłość Chrystusa do każdego z nas. Wypełniając to przykazanie osiągniemy doskonałość i będziemy pewni, że to życie, które prowadzimy, jest prawdziwie chrześcijańskie. Jeżeli nie będziemy w stanie wypełnić tego przykazania, to oddalimy się od Chrystusowego światła a to narazi nas na wędrowanie w ciemności. W dzisiejszej perykopie ewangelicznej czytamy o ofiarowaniu Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej, które nastąpiło według przepisów prawa. Będąc w Jerozolimie Maryja z Józefem napotkali Symeona, który błogosławi im i dziękuje Bogu za to, że pozwolił mu ujrzeć Mesjasza przed swoją śmiercią. Symeon ostrzega również Maryję, że chociaż to Dziecię jest Synem Bożym, to jednak Jego działalność przyniesie Jej wiele cierpień i zmartwień. 

 

Czwartek, 30 grudnia: Szósty dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego 

1 J 2,12-17; Ps 96 (95), 7-8.9-10; Łk 2,36-40 

 

W pierwszym czytaniu św. Jan przypomina nam, abyśmy byli wierni Bogu i żyli zgodnie z Jego wolą, unikając przeszkód i niebezpieczeństw, jakie stawia przed nami świat. Radosna atmosfera tych świąt, która ma wpływ na nasze związki z Bogiem i ludźmi, powinna przenikać nasze życie nie tylko przez te kilka tygodni każdego roku, ale każdego dnia naszego życia. Taki „styl” życia będzie na pewno dla nas wyzwaniem, ale wyzwaniu temu możemy podołać dzięki miłości Bożej, którą mamy w sercach i która nas wspiera. Przypadający na dzisiaj fragment Ewangelii według św. Łukasza stanowi końcową część tekstu opisującego ofiarowanie Jezusa w Świątyni. Ukazuje on prorokinię Annę, która wysławia Boga i wszystkim oczekującym wyzwolenia Jerozolimy opowiada o tym Dziecięciu mającym stać się jej zbawicielem. Po wypełnieniu Prawa Pańskiego, Święta Rodzina powróciła do Nazaretu, gdzie Dziecię rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim. 

 

Piątek, 31 grudnia: Siódmy dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego 

1 J 2,18-21; Ps 96 (95), 1-2.11-12.13; J 1,1-18 

 

W dzisiejszym czytaniu z Pierwszego Listu św. Jana Apostoł przypomina nam, że wszyscy jesteśmy dziećmi Boga. Święty Jan skierował swój list do chrześcijan, którzy mieszkali na terenie dzisiejszej Turcji ganiąc ich za to, że porzucili swoja wiarę, co traktuje jako jeden ze znaków świadczących o przyjściu Antychrysta. Dla św. Jana ci, którzy są prawdziwymi chrześcijanami nigdy nie porzucą swojej wiary tak łatwo. Dzisiejsza perykopa ewangeliczna została wzięta z Prologu Ewangelii według św. Jana, w którym Apostoł przypomina nam, że Jezus jest Słowem Bożym, które było Bogiem i poprzez które świat został stworzony. Ci, którzy przyjmują Chrystusa jako Zbawiciela i Pana staną się dziećmi Bożymi. Jako dzieci Boże, mamy obowiązek żyć jak dzieci światłości, jak chrześcijanie, którzy swoim życiem głoszą Chrystusa jako ich Pana i Zbawiciela. 

 

Sobota, 1 stycznia: Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi 

Lb 6,22-27; Ps 67 (66),2-3.5 i 8; Ga 4,4-7; Łk 2,16-21 

 

Pierwszy dzień Nowego Roku to ósmy dzień od Narodzenia Jezusa. Według prawa żydowskiego każdy chłopiec miał być tego dnia obrzezany. W oktawie Bożego Narodzenia, dziękując Bogu za przyjście na świat Jezusa Chrystusa, Kościół obchodzi uroczystość Maryi jako Matki Bożej, przez którą spełniły się obietnice związane z tajemnicą odkupienia człowieka dane całej ludzkości. Bóg Ojciec tak bardzo umiłował ludzi, że posłał na świat Swojego Syna, który stał się prawdziwym człowiekiem. Jezus w Swojej Matce dał nam wzór wypełniania woli Bożej, który powinniśmy naśladować w naszym życiu. To całkowite zawierzenie Bogu widać w całym życiu Maryi od chwili Zwiastowania, poprzez betlejemski żłóbek, aż po Górę Kalwarię. 

 

W dzisiejszym pierwszym czytaniu z Księgi Liczb Bóg mówi Mojżeszowi, aby pobłogosławił lud w Jego imieniu: Niech cię Pan błogosławi i strzeże. W drugim czytaniu z Listu do Galatów św. Paweł przypomina nam, że Jezus urodził się z Niewiasty dlatego też był on tak samo człowiekiem jak i my. Poprzez zrodzenie z Dziewicy umożliwił każdemu z nas stanie się dzieckiem Boga tak jak i On jest Synem Bożym. We fragmencie Ewangelii według św. Łukasza posłani przez aniołów pasterze przybyli do groty w Betlejem, aby złożyć hołd nowonarodzonemu Jezusowi. W drugiej części tego tekstu temu Dziecięciu nadano imię Jezus, co było wypełnieniem polecenia, które archanioł Gabriel dał Maryi podczas zwiastowania. Niewiasta, o której jest mowa w Liście do Galatów to oczywiście Maryja. Dzisiejsza Liturgia Słowa ukazuje Maryję jako Matkę Bożą, a to wskazuje, że Jezus jest Bogiem. Nie stawia to Maryi wyżej od Boga, tylko uznaje ją za matkę Jego Boskiego Syna. 

 

Niedziela: 2 Niedziela po Narodzeniu Pańskim 

Syr 24,1-2.8-12; Ps 147,12-13.14-15.19-20; Ef 1,3-6.15-18; J 1,1-18 albo J 1,1-5.9-14 

 

Pierwsze czytanie i Ewangelia są ze sobą powiązane, ponieważ mówią o Mądrości Boga, która zamieszkuje pośród Jego wybranego ludu. Jezus jest tą Mądrością, gdyż żył na tej ziemi sprawiedliwie, wystrzegając się czynienia wszystkiego co ma choćby pozór zła, jako jedno ze Swoich stworzeń i jeden z wielu członków Swojego ludu. Święty Paweł mówi nam w drugim czytaniu, że w ten sposób wszyscy stajemy się synami Bożymi, ponieważ przez Swoje wcielenie Chrystus przywrócił nas do chwały. Wszyscy jesteśmy przez Niego zbawieni, jeżeli każdego dnia usilnie zabiegamy o zbawienie i o dziedzictwo, które nam obiecał. Święty Paweł zachęca nas, byśmy zastanowili się nad tą wielką tajemnicą i urzeczywistniali w naszym życiu nadzieję, która się otwiera przed każdym z nas.